Merlóóóó.

​​De naam? Ja. De naam. Ik weet ook niet precies hoe dat gebeurd is. Het blog had ook “chardonee/chardoja” kunnen heten of “you ProseGo girl!”. Maar dat sprak bij mij toch minder tot de verbeelding.

Wanneer je wijndrinkers en genieters of sceptici en zuurpruimen wil verenigen als lezers, dan moet je toch kiezen voor een veilige, aloud bekende, doch geitenwollensokkerige druif. Merlóóóó. Dat  is er toch wel één van the Big Five onder de druiven. Zoals een buffel dat op de Afrikaanse savanne is: Hij is vrij pittig, maar heeft een wat zakkerig imago.

Bubbels in het bubbelbad

Weet je, merlot behoort niet tot mijn favorieten. Daar mag je mij duidelijk ’s nachts niét voor wakker maken. En toch worden de duurste wijnen ter wereld van deze druif gemaakt. Pétrus uit de Bordeaux bijvoorbeeld. Een Pétrus Pomerol uit 1970 gaat voor zo’n 2000 euro onder de hamer. Al lijkt dat nog mee te vallen, Beyoncé kocht deze week een fles bubbels van 20.000 dollar. Armand de Brignac Champagne, die ze zo in d’r jacuzzi leeg kieperde. Ach ja, misschien is Pinot Noir niet één van B’s favorieten.

On the Flipside

Merlot en de Bordeaux zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En het rijmt ook nog. Merlóóó, Bordóóóó. De wijn die gemaakt wordt van deze druif ruikt heerlijk naar kersjes of bramen, een beetje dat rode fruit, waarbij ik altijd meteen aan Flip van de Betuwe moet denken. Een sullig ventje in een bessenpak. Als Flip nou een leren broekje aan zou trekken en z’n schoenen zou snoeren met dropveters, dan zou Flipje zo kunnen verhuizen naar de Bordeaux. Want dat is merlot!

Hoe langer het druivensap rijpt, des te duister de geuren en smaken worden. Leer, drop, tabak. Klinkt best lekker eigenlijk, al blijft het een sullig ventje in een bessenpak. De druif heeft niet zo’n dikke schil, waardoor de tannine niet zo aanwezig is. Tannine is dat wat je mond zo droog maakt, het maakt een wijn stoerder. Een beetje als Jan Kooijman in een bessenpak.

​Heeft u ook zo van deze merlot genoten?
​
Natuurlijk heb ook ik wel fijne merlots geproefd, waarbij je niet je portemonnee binnenstebuiten hoeft te keren. De lieve Portugezen hebben nog niet ontdekt dat je voor goede wijn ook best wat geld kunt vragen, waardoor daar de prijzen net zo vriendelijk blijven als de inwoners zijn.

Probeer eens een merlot uit Portugal, deze zijn vaak wat steviger en kruidiger. Gerijpt in kleine barriquejes -van die wijntonnetjes die in cafés vaak dienst doen als tafel- wat de merlot wijnen net wat complexer en interessanter maakt. Probeer er ook eens een uit McLaren Vale, Australië, lekker zwoel.

​Of uit Alto Adige, Italië, uit de bergen in het Noorden: lekker als je deze wijn een pietsje gekoeld drinkt! Het druifje moet gewoon van zijn saaie imago af, merlot is helemaal niet zo koppig Frans als dat je zou denken.