 Sleutels. Shit, m’n sleutels. Voor de zoveelste keer ren ik als een kip zonder kop door mijn woonkamer. Jas onder de arm, tas aan de andere. Een stuk gevulde koek steekt uit m’n mond. Je mag niet vloeken met volle mond. Maar ik moet echt weg.Waar zijn die sleutels? Er schieten wat katten tussen m’n benen door, de hond kijkt me vragend aan. En vriendlief wacht tot ik uitgeraasd ben. Naast het verliezen van mijn sleutels, zorg ik ervoor dat ik mijn hoofd niet verlies. Druk. Veel te druk.
0 Comments
|
RSS-feed
